Off the grid
Blijf op de hoogte en volg Kelly
25 Juni 2014 | Nicaragua, Santo Domingo
Mijn belofte van een wekelijkse blog blijkt alweer vervlogen – zelfs in het handgeschreven dagboek wordt vaak 3 dagen te laat gerapporteerd – maar hier dan toch weer even een samenvatting van de afgelopen 10 dagen.
De vorige blog eindigde bij ons verblijf in Matagalpa. Hier zijn we tot zondag gebleven, waarbij de dagen werden gevuld met het verkennen van de stad, het kijken van de wedstrijd NL-SP onder genot van corona en cocktails en een bezoekje aan de mirador. Ondanks het 100x gezegd te hebben overigens geen koffiebonen gekocht, maar gezien er nog wel meerdere souvenirs van het lijstje ontbreken, zal ook dit nog wel een last-minute aankoop gaan worden.
Na de twee volle dagen in Matagalpa, namen we zondagochtend vervolgens de bus naar Managua en van daaruit naar San Carlos. Alles bij elkaar een lange zit van een uur of 8. De bus vanuit Matagalpa kreeg onderweg nog een klapband, wat ons dus eventjes ophield. Gelukkig hadden we een ruime planning en moesten we in Managua zelfs nog 1,5 uur wachten. Voor de verandering werd in deze tijd maar weer eens een hamburger genuttigd (die overigens niet echt lekker was, taaaaaaiiii) en nog wat te snacken ingeslagen voor busrit twee. Om 12.45 konden we de bus in, waar ze ons wijsmaakten dat de tassen niet in de rekken zouden passen. Met geprop lukte dat uiteraard wel, wat wederom voorkwam dat de tassen het dak op moesten. Dit bleek later maar goed ook, want tegen het eind van de middag kwam er weer een lekkere kledder water uit de lucht vallen.
Verwachtend dat de rit langer zou duren (de lonely planet klopt vaker niet dan wel), kwamen we na zessen al aan in San Carlos. Het hostel was al gereserveerd gezien we dachten pas rond 23.00 aan te komen, dus ons daar weer door een taxi af laten zetten. Vervolgens hadden we het idee bij een restaurantje te gaan eten, waarvan de naam al snel weer werd vergeten en in het donker de weg zoeken is ook niet fijn. Uiteindelijk dus gewoon beland bij het restaurant van/naast het hostel. Wat van het menu gekozen (tot 2x toe omdat ze de helft niet hadden) en dit weggespoeld met wat biertjes. Ondanks het vele zitten waren we toch nog best moe, en met de biertjes achter onze kiezen vielen we rond 23.00 als een blok in slaap.
De volgende ochtend rond half 9 op, ontbeten en weer uitgecheckt. Op naar de boot de rio San Juan op. Na even zoeken naar het vertrekpunt en een kaartje gekocht te hebben, moesten we nog een klein uurtje wachten. Vervolgens dus een bootje op en daar gingen we over de rio San Juan en off the grid. Tijdens het boottochtje wat vogels, schildpadden en nog een kaiman waargenomen, om nog twee uurtjes aan te meren bij Boca de Sabalos. Met nog maar een half been op wal, werden we al aangesproken door een gids die wel wat tourtjes in de aanbieding had. Al babbelend escorteerde hij ons naar het hostel, waar we hem vertelden dat we later nog wel langs zouden komen. Na ons geinstalleerd te hebben vervolgens eerst maar eens zelf op onderzoek uitgegaan in het dorpje en gezocht naar andere mogelijkheden om erop uit te trekken. Uiteindelijk bleek onze Julio zo verkeerd nog niet en boekten we bij hem dus een tourtje naar Boca Negro – een zijrivier. Deze tour bevatte een boottocht, een hike, het bezoeken van scheepswrakken in de rivier en snacks + lunch. Ook beloofde hij laarzen te regelen voor de blub, zodat we onze schoenen niet hoefden te poetsen achteraf.
De volgende ochtend stonden we dus om 5.30 op en begroetten Julio om 6.00. Deze was de boot aan het inladen en toverde hieruit inderdaad een paar laarzen tevoorschijn. Echter in de verkeerde maat (niet geheel een verrassing) dus dat werd toch poetsen straks. Bastiaan nog snel terug naar het hostel om de gympen te wisselen voor wandelschoenen en ergens rond 6.30 vertrokken we dan eindelijk. Al snel wees Julio wat vogels aan, die we ookal op andere plekken gespot hadden. Met zijn scherpe ook nam hij ook nog een kaketoe waar, die helaas al weg was voor Bastiaan of ik hem spotte. In ruil hiervoor zagen we echter nog wel een miereneter en later een luiaard in de boom.
Na een tijdje roeien – gelukkig niet door ons – werden de roeispanen dan eindelijk gewisseld voor een motortje zoals geboekt en kwam er een 5e man aan boord wat de boel erg wankel maakte.
Met iets meer temp begaven we ons naar de zijrivier, die we niet ver opkonden omdat een boom de doorgang bleek te blokkeren. Het bootje werd dus gekeerd en in plaats van de te varen, werd er nu aangemeerd en gewandeld langs Boca Negro, aka het muggenparadijs. Stilstaan leek onderweg bijna geen optie zo snel als je hier werd opgevreten, en ondanks de lange mouwen en pijpen (bij Bastiaan zouden de muggen er niet doorheen moeten kunnen prikken) inclusief een laag deet, hadden we beiden flink wat bulten aan het eind van de dag. Gelukkig was het wandelingetje niet helemaal voor niks, want we zagen nog wel een spidermonkey met kleintje en wat kikkertjes. Door het al latere tijdstip, veroorzaakt door het roeien ipv het motortje – hadden we een groot deel van de activiteit echter al wel gemist. Na de kleine hike weer terug het bootje in richting het dorpje, waarbij onderweg nog een stop werd gemaakt bij 3 wrakken van stoomboten. Uiteindelijk meerden we rond 13.00 weer aan in Boca de Sabalos en werd de lunch genuttigd, de tour betaald en afscheid genomen. Gezien het vroege opstaan er toch wel in had gehakt, deden we de rest van de middag vrijwel niks meer.
Ook de volgende morgen weer vroeg op, deze keer om een stukje terug te reizen langs de rivier naar de volgende bestemming. De vorige dag was ons verteld de boot van 8.00 te nemen. Gelukkig waren we rond 7.00 al bij de waterkant, waar de kaartjesverkoper ons vertelde dat het beter was de bus te nemen, die ongeveer nu ging. Snel met het bootje overgestoken en zo hard als onze benen konden gaan naar de bus gelopen. Gelukkig gehaald en met 20 min werden we al afgezet bij de ingang van Grand River Lodge. Na ons een weg gebaand te hebben tussen de koeien door, werden we door de gastvrouw verwelkomd en kregen we direct een lekker kopje thee aangeboden. In tussentijd werd onze cabin klaargemaakt, en toen we deze eenmaal inkonden baalden we stiekem dat we niet meteen bij la Esperanza waren uitgestapt. De cabin had een mooi uitzicht over de rivier en ook de omgeving zelf was heerlijk rustig.
Gezien het elftal vandaag ook weer moest spelen, was volgende prioriteit een televisie. Deze zou worden geregeld door Marvin, de ‘manager’, die ervan overtuigd was dat NL pas later speelde en dus de tijd nam. Bleek ook de antenne nog stuk, dus veel van de wedstrijd tegen australië hebben we niet meegekregen door de slechte beeldkwaliteit. We wisten in ieder geval dat we weer hadden gewonnen! Vervolgens werd het terrein wat verkend, hielp Bastiaan te paard nog de koeien en kalveren uit het weiland te halen en deden we vooral rustig aan.
Eind van de middag nam Marvin ons mee de jungle in voor een apenjacht, wederom in een muggenwalhalla (zitten jullie al te krabben?). Deze keer werden echter wel veel aapjes gespot, waaronder spider en white faced (capucijn) monkeys. Hier gingen we letterlijk achteraan door de bush, wat wel een leuke ervaring was. De muggen inmiddels zat en met een droge keel omdat er geen water mee was genomen, echter wel relatief snel weer teruggekeerd naar de lodge.
De volgende dag werd in de ochtend niet veel gedaan (regen, beehhh) maar besloten we in de middag op een paard te klimmen en naar het dorp te rijden. Het pad nog niet af begon het alweer te regenen, dus poncho’s maar aan en weer verder. Over onze schoenen hoefden we ons niet druk te maken, want we reden gewoon op onze teenslippers. Die van Kelly begaven het echter al na de eerste draf (lees gestuiter in het zadel), dus die vervolgde op blote voeten. Ik denk dat de Nica’s die we tegenkwamen wel wat gegrinnikt hebben na ons te zijn gepasseerd.
De volgende dag was het alweer vrijdag en was het tijd om weer terug te keren naar San Carlos. Al dampend van werderom een regenbui, stapten we omstreeks 7.45 in de bus. Deze reed meteen weer door, wat het ongeveer onmogelijk maakte de tassen boven ons hoofd in het rek te doen. Met een steeds vollere bus werd dit toch een soort probleem, dus mikte Bastiaan zijn tas achterin – bijna op een varken. Eenmaal terug in San Carlos hadden we voor het eerst een paspoort controle en begaven ons hierna weer naar de bootterminal. Pech voor ons bleek de boot pas m 17.00 naar Ometepe te vertrekken, dus moesten we nog 7 uur vullen.
Gezien er eindelijk weer een mogelijkheid was tot pinnen en internet, hier de verdere tijd maar gebruik van gemaakt. Je hebt nogal wat in te halen op facebook na een week ;)
Vervolgens konden we tegen 16.00 de boot op, natuurlijk juist weer tijdens een hoosbui. Deze maar even afgewacht en toen aan boord. Tijdens de vaart dan ook flink wat onweer over het meer zien trekken en bovendien waaide het ook pittig, waardoor de boot lekker aan het deinen was. Om 00.30 meerden we uiteindelijk aan in Altagracia, waar we samen met een ander stel een ‘taxi’ namen naar een hostel. Hier op een trampoline-achtig bed de nacht vervolgd.
De volgende ochtend uitgeslapen, gedoucht en ontbeten. Met een perfecte timing liepen we vervolgens het hostel uit, om meteen de bus naar Santo Domingo Beaches te kunnen nemen. Een kamer gekozen bij hotel finca santo domingo en de rest van de dag wederom weer weinig meer gedaan dan een strandwandeling.
De volgende ochtend nam Bastiaan direct na het ontbijt een duik in Lago de Nicaragua en liepen we daarna naar La presa Ojo de Agua. Hier kwamen we precies voor een mega regenbui aan, die gelukkig met een minuut of 10 weer overtrok. De entree betaald en op naar de bron. De bron bleek echter meer een zwembad te zijn en het water was best frips. Toch een duik genomen en nog even langs de kant gechilled. Toen het zonnetje eenmaal weer echt doorbrak op het terras gaan zitten en gelunched met een sandwich. Hierna weer teruggelopen naar het hotel, om daar weer neer te ploffen op het strand – zwaar leven. Na een duik in het meer werden we echter al snel van het strand gepest door een invasie van vliegjes/mugjes, dus de pret was wat dat betreft snel gedaan.
Maandagochtend was het vervolgens weer tijd voor een voetbalwedstrijd en bovendien regende het megahard, wat de mogelijkheid tot andere activiteiten een beetje beperkte. De winst weer meegekregen en hierna een taxi genomen naar de volgende bestemming, te weten Hacienda Merida.
Ook hier zaten we niet verkeerd met een kamer met zicht op het meer. Gisteren zijn we vervolgens lopend naar de waterval van San Ramon geweest, al met al wel een wandelingetje van tussen de 15 en 20 km, maar het zeker waard.
Vandaag gaan we vervolgens nog door naar Charco Verde, om vrijdag door te gaan naar Moyogalpa en daar de boot terug naar het vaste land te pakken. Tegen die tijd zit het er alweer bijna op, een raar idee...
Maar goed, mijn toetsenbord begint slijtage te vertonen.
Tot snel lieverds!
De vorige blog eindigde bij ons verblijf in Matagalpa. Hier zijn we tot zondag gebleven, waarbij de dagen werden gevuld met het verkennen van de stad, het kijken van de wedstrijd NL-SP onder genot van corona en cocktails en een bezoekje aan de mirador. Ondanks het 100x gezegd te hebben overigens geen koffiebonen gekocht, maar gezien er nog wel meerdere souvenirs van het lijstje ontbreken, zal ook dit nog wel een last-minute aankoop gaan worden.
Na de twee volle dagen in Matagalpa, namen we zondagochtend vervolgens de bus naar Managua en van daaruit naar San Carlos. Alles bij elkaar een lange zit van een uur of 8. De bus vanuit Matagalpa kreeg onderweg nog een klapband, wat ons dus eventjes ophield. Gelukkig hadden we een ruime planning en moesten we in Managua zelfs nog 1,5 uur wachten. Voor de verandering werd in deze tijd maar weer eens een hamburger genuttigd (die overigens niet echt lekker was, taaaaaaiiii) en nog wat te snacken ingeslagen voor busrit twee. Om 12.45 konden we de bus in, waar ze ons wijsmaakten dat de tassen niet in de rekken zouden passen. Met geprop lukte dat uiteraard wel, wat wederom voorkwam dat de tassen het dak op moesten. Dit bleek later maar goed ook, want tegen het eind van de middag kwam er weer een lekkere kledder water uit de lucht vallen.
Verwachtend dat de rit langer zou duren (de lonely planet klopt vaker niet dan wel), kwamen we na zessen al aan in San Carlos. Het hostel was al gereserveerd gezien we dachten pas rond 23.00 aan te komen, dus ons daar weer door een taxi af laten zetten. Vervolgens hadden we het idee bij een restaurantje te gaan eten, waarvan de naam al snel weer werd vergeten en in het donker de weg zoeken is ook niet fijn. Uiteindelijk dus gewoon beland bij het restaurant van/naast het hostel. Wat van het menu gekozen (tot 2x toe omdat ze de helft niet hadden) en dit weggespoeld met wat biertjes. Ondanks het vele zitten waren we toch nog best moe, en met de biertjes achter onze kiezen vielen we rond 23.00 als een blok in slaap.
De volgende ochtend rond half 9 op, ontbeten en weer uitgecheckt. Op naar de boot de rio San Juan op. Na even zoeken naar het vertrekpunt en een kaartje gekocht te hebben, moesten we nog een klein uurtje wachten. Vervolgens dus een bootje op en daar gingen we over de rio San Juan en off the grid. Tijdens het boottochtje wat vogels, schildpadden en nog een kaiman waargenomen, om nog twee uurtjes aan te meren bij Boca de Sabalos. Met nog maar een half been op wal, werden we al aangesproken door een gids die wel wat tourtjes in de aanbieding had. Al babbelend escorteerde hij ons naar het hostel, waar we hem vertelden dat we later nog wel langs zouden komen. Na ons geinstalleerd te hebben vervolgens eerst maar eens zelf op onderzoek uitgegaan in het dorpje en gezocht naar andere mogelijkheden om erop uit te trekken. Uiteindelijk bleek onze Julio zo verkeerd nog niet en boekten we bij hem dus een tourtje naar Boca Negro – een zijrivier. Deze tour bevatte een boottocht, een hike, het bezoeken van scheepswrakken in de rivier en snacks + lunch. Ook beloofde hij laarzen te regelen voor de blub, zodat we onze schoenen niet hoefden te poetsen achteraf.
De volgende ochtend stonden we dus om 5.30 op en begroetten Julio om 6.00. Deze was de boot aan het inladen en toverde hieruit inderdaad een paar laarzen tevoorschijn. Echter in de verkeerde maat (niet geheel een verrassing) dus dat werd toch poetsen straks. Bastiaan nog snel terug naar het hostel om de gympen te wisselen voor wandelschoenen en ergens rond 6.30 vertrokken we dan eindelijk. Al snel wees Julio wat vogels aan, die we ookal op andere plekken gespot hadden. Met zijn scherpe ook nam hij ook nog een kaketoe waar, die helaas al weg was voor Bastiaan of ik hem spotte. In ruil hiervoor zagen we echter nog wel een miereneter en later een luiaard in de boom.
Na een tijdje roeien – gelukkig niet door ons – werden de roeispanen dan eindelijk gewisseld voor een motortje zoals geboekt en kwam er een 5e man aan boord wat de boel erg wankel maakte.
Met iets meer temp begaven we ons naar de zijrivier, die we niet ver opkonden omdat een boom de doorgang bleek te blokkeren. Het bootje werd dus gekeerd en in plaats van de te varen, werd er nu aangemeerd en gewandeld langs Boca Negro, aka het muggenparadijs. Stilstaan leek onderweg bijna geen optie zo snel als je hier werd opgevreten, en ondanks de lange mouwen en pijpen (bij Bastiaan zouden de muggen er niet doorheen moeten kunnen prikken) inclusief een laag deet, hadden we beiden flink wat bulten aan het eind van de dag. Gelukkig was het wandelingetje niet helemaal voor niks, want we zagen nog wel een spidermonkey met kleintje en wat kikkertjes. Door het al latere tijdstip, veroorzaakt door het roeien ipv het motortje – hadden we een groot deel van de activiteit echter al wel gemist. Na de kleine hike weer terug het bootje in richting het dorpje, waarbij onderweg nog een stop werd gemaakt bij 3 wrakken van stoomboten. Uiteindelijk meerden we rond 13.00 weer aan in Boca de Sabalos en werd de lunch genuttigd, de tour betaald en afscheid genomen. Gezien het vroege opstaan er toch wel in had gehakt, deden we de rest van de middag vrijwel niks meer.
Ook de volgende morgen weer vroeg op, deze keer om een stukje terug te reizen langs de rivier naar de volgende bestemming. De vorige dag was ons verteld de boot van 8.00 te nemen. Gelukkig waren we rond 7.00 al bij de waterkant, waar de kaartjesverkoper ons vertelde dat het beter was de bus te nemen, die ongeveer nu ging. Snel met het bootje overgestoken en zo hard als onze benen konden gaan naar de bus gelopen. Gelukkig gehaald en met 20 min werden we al afgezet bij de ingang van Grand River Lodge. Na ons een weg gebaand te hebben tussen de koeien door, werden we door de gastvrouw verwelkomd en kregen we direct een lekker kopje thee aangeboden. In tussentijd werd onze cabin klaargemaakt, en toen we deze eenmaal inkonden baalden we stiekem dat we niet meteen bij la Esperanza waren uitgestapt. De cabin had een mooi uitzicht over de rivier en ook de omgeving zelf was heerlijk rustig.
Gezien het elftal vandaag ook weer moest spelen, was volgende prioriteit een televisie. Deze zou worden geregeld door Marvin, de ‘manager’, die ervan overtuigd was dat NL pas later speelde en dus de tijd nam. Bleek ook de antenne nog stuk, dus veel van de wedstrijd tegen australië hebben we niet meegekregen door de slechte beeldkwaliteit. We wisten in ieder geval dat we weer hadden gewonnen! Vervolgens werd het terrein wat verkend, hielp Bastiaan te paard nog de koeien en kalveren uit het weiland te halen en deden we vooral rustig aan.
Eind van de middag nam Marvin ons mee de jungle in voor een apenjacht, wederom in een muggenwalhalla (zitten jullie al te krabben?). Deze keer werden echter wel veel aapjes gespot, waaronder spider en white faced (capucijn) monkeys. Hier gingen we letterlijk achteraan door de bush, wat wel een leuke ervaring was. De muggen inmiddels zat en met een droge keel omdat er geen water mee was genomen, echter wel relatief snel weer teruggekeerd naar de lodge.
De volgende dag werd in de ochtend niet veel gedaan (regen, beehhh) maar besloten we in de middag op een paard te klimmen en naar het dorp te rijden. Het pad nog niet af begon het alweer te regenen, dus poncho’s maar aan en weer verder. Over onze schoenen hoefden we ons niet druk te maken, want we reden gewoon op onze teenslippers. Die van Kelly begaven het echter al na de eerste draf (lees gestuiter in het zadel), dus die vervolgde op blote voeten. Ik denk dat de Nica’s die we tegenkwamen wel wat gegrinnikt hebben na ons te zijn gepasseerd.
De volgende dag was het alweer vrijdag en was het tijd om weer terug te keren naar San Carlos. Al dampend van werderom een regenbui, stapten we omstreeks 7.45 in de bus. Deze reed meteen weer door, wat het ongeveer onmogelijk maakte de tassen boven ons hoofd in het rek te doen. Met een steeds vollere bus werd dit toch een soort probleem, dus mikte Bastiaan zijn tas achterin – bijna op een varken. Eenmaal terug in San Carlos hadden we voor het eerst een paspoort controle en begaven ons hierna weer naar de bootterminal. Pech voor ons bleek de boot pas m 17.00 naar Ometepe te vertrekken, dus moesten we nog 7 uur vullen.
Gezien er eindelijk weer een mogelijkheid was tot pinnen en internet, hier de verdere tijd maar gebruik van gemaakt. Je hebt nogal wat in te halen op facebook na een week ;)
Vervolgens konden we tegen 16.00 de boot op, natuurlijk juist weer tijdens een hoosbui. Deze maar even afgewacht en toen aan boord. Tijdens de vaart dan ook flink wat onweer over het meer zien trekken en bovendien waaide het ook pittig, waardoor de boot lekker aan het deinen was. Om 00.30 meerden we uiteindelijk aan in Altagracia, waar we samen met een ander stel een ‘taxi’ namen naar een hostel. Hier op een trampoline-achtig bed de nacht vervolgd.
De volgende ochtend uitgeslapen, gedoucht en ontbeten. Met een perfecte timing liepen we vervolgens het hostel uit, om meteen de bus naar Santo Domingo Beaches te kunnen nemen. Een kamer gekozen bij hotel finca santo domingo en de rest van de dag wederom weer weinig meer gedaan dan een strandwandeling.
De volgende ochtend nam Bastiaan direct na het ontbijt een duik in Lago de Nicaragua en liepen we daarna naar La presa Ojo de Agua. Hier kwamen we precies voor een mega regenbui aan, die gelukkig met een minuut of 10 weer overtrok. De entree betaald en op naar de bron. De bron bleek echter meer een zwembad te zijn en het water was best frips. Toch een duik genomen en nog even langs de kant gechilled. Toen het zonnetje eenmaal weer echt doorbrak op het terras gaan zitten en gelunched met een sandwich. Hierna weer teruggelopen naar het hotel, om daar weer neer te ploffen op het strand – zwaar leven. Na een duik in het meer werden we echter al snel van het strand gepest door een invasie van vliegjes/mugjes, dus de pret was wat dat betreft snel gedaan.
Maandagochtend was het vervolgens weer tijd voor een voetbalwedstrijd en bovendien regende het megahard, wat de mogelijkheid tot andere activiteiten een beetje beperkte. De winst weer meegekregen en hierna een taxi genomen naar de volgende bestemming, te weten Hacienda Merida.
Ook hier zaten we niet verkeerd met een kamer met zicht op het meer. Gisteren zijn we vervolgens lopend naar de waterval van San Ramon geweest, al met al wel een wandelingetje van tussen de 15 en 20 km, maar het zeker waard.
Vandaag gaan we vervolgens nog door naar Charco Verde, om vrijdag door te gaan naar Moyogalpa en daar de boot terug naar het vaste land te pakken. Tegen die tijd zit het er alweer bijna op, een raar idee...
Maar goed, mijn toetsenbord begint slijtage te vertonen.
Tot snel lieverds!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
