De eerste dagen...

Zijn echt omgevlogen! Als de rest van de tijd ook zo snel gaat, ben ik in no-time meer op Nederlandse bodem. Vorige keer eindigde ik bij wat ik vrijdagmiddag wilde gaan doen, dus daar ga ik nu maar weer verder.

Vrijdagmiddag ben ik samen met Judith (huisgenootje), Rhoode (Nl meisje uit ander gezin) en Caro (Duits meisje uit ander gezin) Granada voor het eerst ingeweest. Eerste indruk so far so good. Het viel me alles mee met de drukte op straat en de mate waarin je aangesproken of nagekeken als toerist. Er is wel veel straatverkoop en vermaak, waarna er met de pet wordt rondgegaan. Met een beleefd ‘no, gracias’ zijn ze echter ook zo weer vertrokken.
Met de meiden heb ik wat gedronken op en terrasje, gevraagd waarvoor en hoelang zij hier zijn en het kaartspelletje ‘toepen’ geleerd. Rhoode is heel toevallig een fysio en is haar stage net begonnen in een verzorgingstehuis hier in Granada. Ze heeft net haar eerste week gehad, maar wat ik zo hoor is het nog best pittig, gezien alles hier anders gaat dan wij hebben geleerd op school. Bovendien is de therapie hier al een stuk passiever. Kom ik aan met m’n actief oefenen en zelf leren voelen, denken en handelen. Het zal mij benieuwen! De avond vervolgens optijd naar bed gegaan. Vond het al knap van mezelf dat ik de dag had uitgezeten en ik heb dan ook geslapen als een roosje.

Zaterdag stond ik er alleen voor. De meiden gingen de mombacho (spreek uit moembatsjoo) beklimmen, de vulkaan hier. Iets wat ik later ook nog wel wil doen, maar voor nu even niet zag zitten. Daarom liep ik rond half 9 in mijn eentje het huis uit en besloot de stad te gaan verkennen. Eerst gepind bij een bank, wat uberhaupt alweer een ervaring was met al de instructies in het spaans. Bovendien wilde ik niet teveel pinnen, gezien ik daarna nog op stap ging. Ik wilde graag naar het meer lopen en wist ookal hoe ik daar moest komen. Dat dus gedaan en daar op een bankje gaan zitten in de schaduw met de lonely planet erbij. Het bleek dat ik nog een stukje door kon lopen naar het ‘centro turistico’, waar nog weer restaurantjes, bars & disco’s en een strandje is. Toen ik echter naar beneden keek, zag ik inmiddels ookal blaren op de bovenzijde van mijn voeten ontstaan, dus besloot dat maar achterwege te laten. Al met al was ik met een uurtje dus alweer terug bij het gastgezin. Slippers uitgeschopt, de laptop gepakt en lekker slap een serie gaan kijken. Ondertussen nog wat mailtjes uitgewisseld met de fam., wat ook altijd leuk is om te krijgen en te beantwoorden!
Gezien we op zaterdag enkel ontbijt krijgen in het gastgezin (de ervaring is dat iedereen er in het weekend toch op uittrekt), was ik verplicht nog een keer op stap te gaan. Deze keer mn teenslippers aangedaan, spullen gepakt en op naar een terrasje. Ik moet zeggen dat het me alles meeviel om zo alleen ergens te gaan zitten lunchen. Bijna 1,5 uur later verliet ik het terras pas weer, voldaan en trots op mezelf voor deze onderneming. Het korte loopje terug naar huis was echter een hel, want inmiddels had ik door het 3e paar slippers ook blaren tussen de tenen. Manke nelis is er niks bij, pleisters blijven niet plakken en gympen zijn vieze zweetdingen.
Weer thuis ben ik begonnen in een ebook en binnen no-time was de rest van de middag voorbij en kwam Judith weer terug. Het plan was met de hele groep wat te gaan eten, dus meteen nog weer wat andere mensen ontmoet ook. Het eten was lekker en door happy hour omgerekend maar iets van 2 euro hoeven te betalen voor mn 2 cocktails. Om jullie even jaloers te maken; de cocktails kosten hier sowieso geen drol en er is bijna de hele dag happyhour. Dat wordt nog wat...

Vandaag -zondag- gelukkig niet lang mn slippers aan gehoeven. We zijn met zijn vijfen (er is gister nog iemand aangekomen, ook Nl – Imke) naar het zwembad geweest van Hotel Spa Granada. Van +/- 10.30 tot 17.30 op mn luie gat gelegen en heerlijk afgekoeld in het water. Te grappig voor woorden, zwommen er ook eenden in het bad. De badeendjes hadden het alleen niet zo op de zwemmers en maakten onwijs veel herrie als je te dichtbij kwam, maar verder geen gewonden ;)
Ondanks het vele smeren met factor 50 (ja, echt waar) toch nog verbrand. Je ziet precies op welk plekje de crème minder dik was aangebracht. Gelukkig doet het geen zeer, op mn neus na. Rudolf wordt nog jaloers.
Vanavond staat er verder niets op het plan. Ik heb zojuist weer even gedoucht -letterlijk opgefrist- en ga zo denk maar verder in mn ebook. Morgenochtend begint om 8.00 mijn eerste Spaanse les. Tot nu toe is het spreken echt een drama, dus hopelijk pik ik het vanaf nu weer wat sneller op. Naast de lessen, worden er door de school ook nog activiteiten verzorgd in de middag. Komende week ga ik dus genoeg zien van de omgeving en bovendien is er zondag de 9e een kennismaking georganiseerd door OnStage. Jullie horen het van me.

Muchos besos! Kelly