Eerste week in Masaya

Na een weekje weer even een snelle update;
Afgelopen maandag ben ik samen met Eefje en Eva verhuisd naar Masaya. We hebben hier alle drie een eigen kamer met badkamertje in – om het maar zo te zeggen – een bijgebouw van een woning. Het is hier echt heel mooi en we genieten van het zitje op de patio en het zelf kunnen koken. De hele week zelf maaltijden bereid met veel groenten en 2x genoten van een bordje aardappels.
Eveneens werd ik op maandag geintroduceerd op stage, maar beide stagebegeleiders waren hier niet aanwezig. Dinsdag tot en met donderdag daarom meegekeken op de afdeling en de patiënten en behandelmethoden geobserveerd. Moet wel bekennen dat dit best saai was en dat ik het snelle, luidruchtige, s-loze spaans ook niet heel goed kon volgen en me dus praktisch gedroeg als een grijs muisje.

Vrijdag vervolgens eindelijk de stagebegeleidster aanwezig, wat met haar gebabbeld en vervolgens in het diepe gesprongen (nee, gegooid) en een patiënt behandeld. De arme man stond maar te wachten tot ik eindelijk wat zei, terwijl ik het doktershandschrift en español probeerde te ontcijferen. Lang leve de aanwezigheid van prehistorische hometrainers en de man dus maar even op een fiets geparkeerd. Vervolgens ultra snel denken; welke materialen zijn er, wat wil ik bereiken en hoe ga ik dat doen? Met veel voordoen vervolgens een behandeling in elkaar geflanst en evengoed nog 20 minuutjes met de man geoefend. Bij gebrek aan patiëntendossiers voor mezelf maar besloten wat op een blaadje te zetten en zo mijn eigen dossiers aan te gaan leggen, uiteraard in het Spaans.
Vervolgens schoten me ongeveer alle werkwoorden, die ik tijdens de behandeling niet meer wist, te binnen, que bueno, handig voor volgende keer!
Na het behandelen vervolgens ook nog een andere patiënt geobserveerd en bepaald wat mijn doelen voor hem gaan zijn. Deze man had ik al eerder zien lopen en vond ik een interessante casus (hemiplegie), dus ben blij dat ik met hem aan de slag mag. Tijdens zijn eigen oefencircuitje zodanig geobserveerd dat ik al een deel van het lichamelijk onderzoek heb gedaan en vooral veel mogelijkheden heb waargenomen voor een oefentherapeutische aanpak.

Aankomende week zal ik langzaam aan steeds meer patiënten gaan krijgen, wat ik een hele uitdaging vind. Ik merk nu hoe fijn de 10 minuutjes voorbereiden zijn, die je als stagiar in NL krijgt voordat je een patiënt ziet. Met de (voornamelijk) neurologische beelden hier, vind ik het best pittig snel te handelen en verlang ik naar alle boeken thuis in de kast. Bovendien wil ik ook graag wat meer over de aandoening of klacht horen van de patiënt, maar ten eerste komt dat nog niet goed naar voren in de formulering van mijn vragen en ten tweede weten mensen hier volgens mij veel minder over hun conditie dan dat wij Westersen doen. We zullen het merken aankomende weken...

Naast stage natuurlijk ook Masaya verkend, al een keer per ongeluk de vleesafdeling van de Mercado overgelopen (iiieeeuuuwww) en grandioos verkeerd gelopen op weg naar huis (nogmaals sorry Eva, was echt mijn bedoeling niet!). Verder plannen we zo langzaam aan ook onze weekenden vol met tripjes en hebben we gister de Mombacho overwonnen. Zowel naar boven als naar beneden gelopen met 35 graden en mega stijle hellingen. Onszelf op de terugweg dan ook beloond met een overheerlijke mochaccino (ijskoffie) en thuis natuurlijk snel de voetjes omhoog!

Vervolgens met mn moppie geskyped, die met het supermegageweldige idee kwam meteen maar een ticket hierheen te boeken voor de prijzen megahoog zijn, dus mijn dag kon niet meer stuk :D

Al met al vermaak ik mij overduidelijk prima en heb ik genoeg om naar uit te kijken!

Dikke knuffel, Kelly