Caurta semana de aprendizaje y un viaje a Leon

¡Hola cariños!
Daar ben ik weer en nog met een lang verhaal ook, is dat even leuk :)

Inmiddels ben ik alweer gestart met mijn 5e week stage in het ziekenhuis, blijkt mijn agenda toch nog enig nut te hebben en vragen mijn collega’s nu wanneer ik tijd heb, in plaats van dat ze zeggen dat er een nieuwe patiënt zit te wachten.
Afgelopen week heb ik in de ochtend bovendien ook een seminar bijgewoond. Best lastig te volgen en na de 2 uurtjes vaak helemaal kapot (en verkleumd door de airco), maar ik denk evengoed nog wel wat bijgeleerd te hebben over de longen en respiratoire therapieën. Vervolgens openden we rond 9.30 dan de afdeling om aan het werk te gaan. De gang stond dan al vol en hoewel nica’s graag overal de tijd voor nemen, moeten ze dan toch direct door één deur met z’n allen zodra deze open is. Ze leggen hun kaartje in het bakje van hun therapeut en terwijl er nog mensen binnenkomen, moeten de eersten er alweer uit; chaos dus. Zodra dit eenmaal hersteld was, ontstond vervolgens het probleem dat er warmtecompressen en TENS apparaatjes te kort waren. Nog even wachten dus en veel geroep over en weer voor iedereen uiteindelijk geholpen werd. Ik kon gelukkig aan de slag in de oefenruimte, op enige afstand van de drukte. Niet heel veel patiënten gehad; doordat niet alle patiënten op de hoogte waren van het seminar, waren die bij aanblik van een lege afdeling weer naar huis vertrokken. Ondanks dat toch al mn ochtenden kunnen vullen en ze gingen door de latere start verbazingwekkend snel! Bovendien mag ik naar huis tussen 12 en 1, wat een hoop neuspeuteren scheelt. Ik ga de tijd in het ziekenhuis nog wel gebruiken voor schoolopdrachten, gezien ik daar geen internet heb en dus geen afleiding. Vooral omdat je in de warmte echt niks uit je vingers krijgt en al moe bent als je de opdracht gelezen hebt.
Ook wel leuk om te melden is dat ik nu (eindelijk) vol aan de slag ben met de hemiplegie patiënt. Ik laat hem nog wel zijn eigen parcours doen, maar pak ongeveer 2 à 3 oefeningen eruit die ik verander of waarbij ik veel corrigeer. Er valt vooral nog veel winst te halen in coördinatie en kracht van de benen en handelingen als opstaan vanuit zit en lig, lopen en traplopen. Hiernaast zou ik ook graag de functie van zijn rechterarm/hand willen oefenen, maar het spasme is best heftig en mobiliseren moeilijk. Ik probeer dit netjes vanuit het patroon te doen, maar zodra ik probeer de vingers te strekken en de pols/elleboog te supineren, is de duim alweer zo krom als een hoepel. Dit geldt zowel bij mobiliseren in water als droog, dus voor de OT’ers die een tip hebben om de duim in abductie te houden? Overigens heeft de arm verder niet veel functie over en wordt deze ondersteund door de linker, maar gezien er nog wel enige spiercontractie mogelijk is, zie ik nog wel enkele behandeldoelen. Degene met de meeste creativiteit voor oefeningen krijgt in mijn volgende blog een eervolle vermelding ;)

Bueno, dat even over stage. Daarnaast ben ik namelijk ook eeeeiiiindelijk de hort weer op geweest. Zondag 16-03 was ik een dagje naar Granada en heb ik genoten van een dagje luieren aan het zwembad. Nu zal je denken, goh wat een uitstap, maar om dat zwembad ging het natuurlijk niet. Afgelopen vrijdag (21-03) namelijk voor 2 nachtjes vertrokken naar Leon, een stad wat meer in het noorden van Nicaragua. Nadat we in Managua denk ruim een uur hebben gewacht op een busje, raakten we dan toch onderweg en waren we rond 17.30 in Leon. Blijkbaar kom je dan echter niet in het centrum en lopen naar parque central was volgens de locals nogal ver. Grappig genoeg gingen er ook fietstaxi’s, dus één aangehouden en neergeploft terwijl de arme vent zich het rambam trapte. Onderweg werd er door ons tot 3x aan toe gedacht dat we er wel waren, zoveel pleintjes en kerken als Leon wel niet heeft. Uiteindelijk op het juiste park afgezet en toen opzoek naar een hostel. Daarna genoten van een pizza, nog een drankje gedaan op een dakterras en vervolgens ons bedje in (we sliepen maar met zijn drieën in de dormroom, superchill).
De volgende dag gestart met een te lekker ontbijtje, voor de mensen die nog naar Leon gaan; ga naar el desayuno! Redelijk wat keus, gratis refill van je koffie en niet duur. Na 1 dag ontbijt met wafels en aardbeien en de andere dag met bananenpancakes ben ik weer verzadigd! In ieder geval, na het ontbijt zaterdag de lonely planet gepakt en met zijn drieën de wandelroute gaan volgen. Veel kerken en pleintjes gezien en vooral veel lopen zweten in de 38 graden. Rond het middaguur waren we alle drie kapot en besloten we even terug te gaan naar het hostel om te kijken wat we daarna wilden doen. Uiteindelijk ben ik samen met Britt naar el Museo de las Leyendas y Tradiciones geweest. De weg erheen rustig gelopen, zelfs zo langzaam dat we werden ingehaald door een local; we zijn geïntegreerd! Was nog flink zoeken, maar uiteindelijk gevonden samen met een australisch stel dat ookal enige tijd ronddwaalde. Het museum was tot 1992 een gevangenis, waar gevangen gemarteld werden onder het regiem van de familie Somoza. Wandtekeningen laten deze geschiedenis nu nog zien en ook de gids verteld er het één en ander over, maar vooral de poppen die legendes uitbeelden trekken de aandacht. Inmiddels begrijp ik ook eindelijk waar de grote vrouw en de kleine man met het grote hoofd voor staan, wat in Granada regelmatig op de straten wordt uitgebeeld. Zaterdagavond vervolgens rustig aan gedaan en gewoon gezellig gekletst in de ViaVia – een bar en hostel die werd aangeraden voor de gezelligheid –waar deze keer helaas geen life-muziek was.
Zondagochtend was ik vervolgens alleen, omdat eva en britt de cerro negro af gingen vulkaanboarden. Ik bedankte en had het idee wat uit te slapen, wat op zulke momenten natuurlijk nooit lukt. Om 8.00 dus uit bed, tas ingepakt en gaan ontbijten. Mijn plan was om naar el Museo de arte fundación ortiz-guardián te gaan. Richtingsgevoel was echter het hele weekend al een probleem, dus liep ik eerst weer eens gigantisch verkeerd, maar heb ik daardoor nog wel 2 extra kerkjes gezien.
Het museum uiteindelijk gevonden en tegen verwachting in echt genoten van wat ik heb gezien. De collectie was aardig groot en verdeeld over 2 panden aan weerszijden van de straat. Het ene pand met voornamelijk moderne schilderijen en het andere met zowel abstracte schilderijen als driedemensionale werken en klassieke stukken. Hier hing o.a. ook wat werk van Rubens en Picasso. Je zal het maar gezien hebben ;) Na ongeveer twee uurtjes toch uitgekeken en tijd over om te besteden. Op een bankje in parque central neergeploft, zonnebril op en puzzeltje gemaakt (je boekje is nog niet uit renaat!). Na een goed half uur branden kreeg ik een beetje dorst en besloot ik naar de supermarkt te gaan, zodat ik ook meteen lunch kon scoren en ontbijt voor maandag. Vervolgens wat gaan drinken bij de ViaVia, omdat ze daar wifi hebben. Ruim een uur gezeten en toen overgestoken om op de meiden te wachten bij BigFoot en van daaruit naar de bus te lopen terug naar Masaya.

Zondag rond 17.30 denk ik weer terug en eerst weer een pan water gekookt om mee te douchen; dramatisch exzeem met die warmte en gezweet op mn hoofd =( Gelukkig heeft dat weer enigzins geholpen en konden we fris ons avondmaal scoren. Wat gehaald op de straat, wat echt superlekker was. Gekruid varkensvlees met (verrassend) banaan en salade en ik had ook nog een enchilada. Om je vingers bij op te eten zo te lekker en zeker voor herhaling vatbaar als we weer geen zin hebben om te koken.

Aankomend weekend blijf ik waarschijnlijk wel weer in Masaya en ga ik hier eens een tourtje doen en foto’s maken. Bovendien moet ik nu écht een broek hebben, want zo langzaam aan valt mijn witte uit elkaar. Daarnaast komt semana santa eraan (paas wordt hier uitgebreid gevierd) en in die week wil ik graag richting estelí, matagalpa en somoto en daarnaast is er ook nog eens een carnaval in Masaya wat ik eigenlijk ook nog wel wil zien... Ik krijg het nog druk.

Adios y hasta la proxíma.
XOXO