La dicha (gelukzaligheid)

Lieve allemaal,
Ik heb altijd geleerd geen bericht is goed bericht, maar na een radiostilte dan toch weer een berichtje van mij.

Inmiddels heb ik nog maar een klein maandje over in het prachtige Nicaragua, de tijd is echt omgevlogen! Ik blijf me erover verbazen hoe snel de weken gaan en kan het me dan ook maar moeilijk voorstellen om straks weer op Nederlandse bodem te zijn. Helemaal nu het ‘echte leven’ daarna van start gaat; meteen na thuiskomst heb ik 1 juli mijn afstudeergesprek en daarna kunnen we dus opzoek naar een baan. Waarschijnlijk zal het allemaal weer snel genoeg wennen, dus eerst hier nog even verder genieten.

En of dat lukt! Stage is inmiddels zo goed als afgerond en verslagen ingeleverd. Deze week had ik door moederdag hier weer een lang weekend, waar ik dus extra van kon genieten.
Donderdagmiddag vertrok ik naar Granada, voor een laatste stapavondje met de meiden. ’s Middags de mercado nog even over en – jaja – dan toch eindelijk een broek gekocht. Ik durf te wedden dat mam het wel een pyjamabroek vind, maar ik vind het wel prima!
Vervolgens een overheerlijk ijsje gehaald, een hostel geregeld voor de nacht en ’s avonds een hapje gaan eten en een boel drankjes op calle calzada. De avond werd afgesloten in de Kelly’s bar, dus ik kan eindelijk zeggen dat ik in mn eigen disco in Granada ben geweest ;)
Vrijdag vervolgens de dag nog doorgebracht bij het zwembad. Niet alleen het water was verfrissend, maar de regen ook. De bewolking overheerste maar de temperatuur was heerlijk. Na het korte nachtje natuurlijk als een blok in slaap gevallen om met een rood verbrand hoofd wakker te worden. Oeps. Gelukkig zakt het meestal met een dag af en ben ik daarna dus (eindelijk) goed bruin.

Maar ik zit natuurlijk als een idioot om het verhaal heen te draaien, want vrijdagavond kwam Bastiaan aan! Ik had de hele dag al last van lichte zenuwen en vond de tijd ondraagbaar langzaam gaan, bleek het vliegtuig ook nog vertraging te hebben. Laten we maar zeggen dat het goed is dat ik niet de gewoonte heb om nagels te bijten ;)
Anyway, ipv om 19.10 werd ik dus om 20.00 door Donaldo (de taxichauffeur van OnStage) opgehaald voor het ritje van een klein half uur naar Managua. Daar staan tippen voor deur met een grijns van oor tot oor tot ik mijn lieve vriendje eeeeiiiindelijk weer zag. Wat kan een mens toch gelukkig zijn.

Gisteren rustig aan gedaan en samen een rondje door Masaya gewandeld. Zelf ook nog weer nieuwe dingen ontdekt (woooow, de mercado is héél groot) en eindelijk op de malecon (pier) geweest. Helaas was het gister de hele dag bewolkt, dus het uitzicht hier was minder spectaculair dan anders. Volcan masaya stond in ieder geval wel flink te roken aan de overkant. ’s Avonds kwam het vervolgens met bakken uit de hemel, dus hebben we maar een filmpje aangezet.
Ook voor vandaag zijn er geen concrete plannen, dan behalve boodschappen doen. Bovendien is het nog steeds grijs buiten en nog niet heel lang droog. Hopelijk breekt het zonnetje straks nog door, hoewel het dan nog altijd de vraag is wat we vandaag gaan doen.

Aankomende week heb ik nog 4 daagjes stage, waarna we op 6 juni de tassen pakken en aan ons rondje beginnen. Het idee is om met de klok mee te gaan; Leon – Esteli – Jinotega – Matagalpa – San Carlos – Ometepe en dan eindigen en Granada om wat spulletjes op te halen en andere dingen in te leveren. Ik heb besloten om m'n laptop tijdens dit rondje toch maar bij me te houden, en ik zal proberen om nog wekelijks een blogje te posten.

Dikke kus, Kelly