Brulaapjes, mieren en een parasiet als toetje
Door: kelly
Blijf op de hoogte en volg Kelly
22 Februari 2014 | Nicaragua, Granada
Lieve luitjes,
Zoals de meesten van jullie hebben gevolgd op facebook, was het afgelopen week niet echt de fijnste. Kort samengevat had ik eerst een maaginfectie en kwam daarbij ook nog eens een parasiet, waardoor ik mij vanaf dinsdag eind van de middag tot woensdagavond goed beroerd heb gevoeld en de dagen erna voornamelijk na het eten pijn in mijn buik had (oorlog tussen organen wie de voedingsstoffen mochten hebben). Ik was hier gelukkig in goede handen van Erica (contactpersoon van OnStage) en de gastmoeder, en met de berg medicatie van de arts voel ik me inmiddels al een stuk beter! Voelde me wel een beetje schuldig, want het begrip ‘kleine beetjes’ kennen ze hier niet. Ondanks dat mn bordje niet leeg kwam, bleef ik een vol bord krijgen en mocht ik nog kiezen wat ik wilde eten ook.
Anyways, evengoed even een verhaaltje over de afgelopen week.
Maandag begon de 3e en laatste week spaanse les alweer. Een raar idee, gezien het nu een soort routine is geworden en vooral omdat ik de lessen erg leuk vind en ik graag meer meer en meer wil leren. Gelukkig nog 4 maandjes te gaan om ervaring in de praktijk op te doen en mogelijk pak ik in masaya ook nog wel wat lesjes :)
De activiteit van maandagmiddag was echt superleuk; fietstochtje nummer 2! Gelukkig op een betere fiets ;) Samen met Kevin, Eva, Imke en onze professor Erwin een rondje Granada gemaakt. Stuk langs het meer hier gefietst en genoten van het uitzicht naar las isletas. Mooi plekje om nog eens naar terug te gaan, hoewel er daar verder niet veel te beleven viel. Op de route terug van hobbelpaadje naar de weg ook eindelijk ‘wilde’ brulaapjes gespot. Echt super leuk! Veel aapjes in dezelfde boom, o.a. met kleintjes op hun rug. Helaas nog geen goede foto naar mijn zin kunnen maken, maar hopelijk krijgen we daar nog genoeg kansen voor. Na het stukje jungle een buitenwijk van Granada verkend en mijn beenspieren getraind door een meesterlijke heuvel op te fietsen. De rijwind opweg naar beneden was dan ook erg fijn haha.
Dinsdagmiddag bracht de microbus ons weer naar een gebied aan de voet van de mombacho, om daar een ‘kleine’ bergwandeling gemaakt. Bleek gewoon een hele klim te zijn, echt mijn ding dus *ahum*. Flink wat afgevloekt, 2x met mn voet ergens tussengezakt, 2x uitgegleden en 1x een boompje vastgepakt als steun waarna de mieren erin in aanval gingen. Opgelucht de top gehaald en een diepe zucht gegeven bij het idee weer naar beneden te moeten. Ik zat daar eigenlijk wel best.
Met hulp van Kevin en Andy - onze chauffeur en gids - (thnx guys) de weg naar beneden gevonden en gezworen dat dit eens en NOOIT meer was.
Vervolgens begon ik mij op de terugweg al ellendiger te voelen en wilde ik niets liever dan naar bed. De rest zal ik jullie besparen :).
Woensdag na het doktersbezoekje de dag vooral slapend doorgebracht. Zowel de les als de activiteit van de dag gemist, wat ik wel jammer vind gezien er carnaval was. Blijkt echter dat de anderen het ‘wel leuk’ vonden, maar vooral stonden te branden in de warmte. Gezien mijn rol als gastvrouw helaas ook bijna alle andere festiviteiten van la fiesta de las poetas gemist, maar vanavond gelukkig nog wel de mogelijkheid om de afsluiting bij te wonen.
Donderdag was de dag van het spaanse tentamen en besloot ik dus braaf heen te gaan om de toets te maken. Ik voelde me in principe wel redelijk maar had het concentratievermogen van een garnaal. Nadat ik klaar was, werden mijn antwoorden meteen doorgenomen en zag ik al een aantal domme foutjes. Het is dan ook geen nieuws dat ik vind dat ik wel beter had gekund (maar dat vind ik altijd).
Al met al heb ik toch een score van 90/100 behaald, hoewel nakijken en punten toekennen hier ook anders in zijn werk gaat en het dus écht nog altijd beter kan (sorry, ik weet het, zit in het aard van het beestje).
Donderdagmiddag dacht ik het wel te redden om mee te gaan naar coyoteppe, een fort bij masaya. Natuurlijk een domme beslissing; na een wandeling van een kleine kilometer heuvelopwaarts in de felle zon, zweette ik me eigen dood en besloot mijn lichaam dat het te veel werk was ook nog eens te moeten koelen. Opzoek naar een briesje en schaduw en even een momentje genomen met een fles water. Vond het wel zonde om de rest niet te kunnen zien als ik er dan toch was, dus wel de gids gevolgd naar de oude cellen en geprobeerd wat van de uitleg mee te krijgen. Het enige wat ik eigenlijk heb onthouden, is dat ghost hunters er hebben gefilmd en dat we op youtube moesten zoeken. Wel echt vreselijk wat er daar aan martelgangen gebeurd is, dus zou me niks verbazen ;)
Vrijdagochtend vervolgens nog een laatste lesje gehad en aan het eind van de ochtend het spaanse certificaat gekregen. Toch weer een leuke toevoeging op je cv onder het kopje taalkennis.
Verder een megalading was weggebracht en daarna slap rondgehangen en een serietje gekeken (sorry mam, ik ben inmiddels al bij seizoen 2 met dr. Hart, zit je straks weer eenzaam voor de tv).
Vanochtend vervolgens mijn was opgehaald en wat boodschapjes gedaan. Mijn schone was kan zo mn backpack weer in voor de verhuizing van maandag, dus dat is wel fijn.
Straks gaan we eventjes naar de mercado en morgen staat er bruinbakken @ laguna de apoyo op het programma.
Jullie horen wel weer hoe het was.
xxx
Zoals de meesten van jullie hebben gevolgd op facebook, was het afgelopen week niet echt de fijnste. Kort samengevat had ik eerst een maaginfectie en kwam daarbij ook nog eens een parasiet, waardoor ik mij vanaf dinsdag eind van de middag tot woensdagavond goed beroerd heb gevoeld en de dagen erna voornamelijk na het eten pijn in mijn buik had (oorlog tussen organen wie de voedingsstoffen mochten hebben). Ik was hier gelukkig in goede handen van Erica (contactpersoon van OnStage) en de gastmoeder, en met de berg medicatie van de arts voel ik me inmiddels al een stuk beter! Voelde me wel een beetje schuldig, want het begrip ‘kleine beetjes’ kennen ze hier niet. Ondanks dat mn bordje niet leeg kwam, bleef ik een vol bord krijgen en mocht ik nog kiezen wat ik wilde eten ook.
Anyways, evengoed even een verhaaltje over de afgelopen week.
Maandag begon de 3e en laatste week spaanse les alweer. Een raar idee, gezien het nu een soort routine is geworden en vooral omdat ik de lessen erg leuk vind en ik graag meer meer en meer wil leren. Gelukkig nog 4 maandjes te gaan om ervaring in de praktijk op te doen en mogelijk pak ik in masaya ook nog wel wat lesjes :)
De activiteit van maandagmiddag was echt superleuk; fietstochtje nummer 2! Gelukkig op een betere fiets ;) Samen met Kevin, Eva, Imke en onze professor Erwin een rondje Granada gemaakt. Stuk langs het meer hier gefietst en genoten van het uitzicht naar las isletas. Mooi plekje om nog eens naar terug te gaan, hoewel er daar verder niet veel te beleven viel. Op de route terug van hobbelpaadje naar de weg ook eindelijk ‘wilde’ brulaapjes gespot. Echt super leuk! Veel aapjes in dezelfde boom, o.a. met kleintjes op hun rug. Helaas nog geen goede foto naar mijn zin kunnen maken, maar hopelijk krijgen we daar nog genoeg kansen voor. Na het stukje jungle een buitenwijk van Granada verkend en mijn beenspieren getraind door een meesterlijke heuvel op te fietsen. De rijwind opweg naar beneden was dan ook erg fijn haha.
Dinsdagmiddag bracht de microbus ons weer naar een gebied aan de voet van de mombacho, om daar een ‘kleine’ bergwandeling gemaakt. Bleek gewoon een hele klim te zijn, echt mijn ding dus *ahum*. Flink wat afgevloekt, 2x met mn voet ergens tussengezakt, 2x uitgegleden en 1x een boompje vastgepakt als steun waarna de mieren erin in aanval gingen. Opgelucht de top gehaald en een diepe zucht gegeven bij het idee weer naar beneden te moeten. Ik zat daar eigenlijk wel best.
Met hulp van Kevin en Andy - onze chauffeur en gids - (thnx guys) de weg naar beneden gevonden en gezworen dat dit eens en NOOIT meer was.
Vervolgens begon ik mij op de terugweg al ellendiger te voelen en wilde ik niets liever dan naar bed. De rest zal ik jullie besparen :).
Woensdag na het doktersbezoekje de dag vooral slapend doorgebracht. Zowel de les als de activiteit van de dag gemist, wat ik wel jammer vind gezien er carnaval was. Blijkt echter dat de anderen het ‘wel leuk’ vonden, maar vooral stonden te branden in de warmte. Gezien mijn rol als gastvrouw helaas ook bijna alle andere festiviteiten van la fiesta de las poetas gemist, maar vanavond gelukkig nog wel de mogelijkheid om de afsluiting bij te wonen.
Donderdag was de dag van het spaanse tentamen en besloot ik dus braaf heen te gaan om de toets te maken. Ik voelde me in principe wel redelijk maar had het concentratievermogen van een garnaal. Nadat ik klaar was, werden mijn antwoorden meteen doorgenomen en zag ik al een aantal domme foutjes. Het is dan ook geen nieuws dat ik vind dat ik wel beter had gekund (maar dat vind ik altijd).
Al met al heb ik toch een score van 90/100 behaald, hoewel nakijken en punten toekennen hier ook anders in zijn werk gaat en het dus écht nog altijd beter kan (sorry, ik weet het, zit in het aard van het beestje).
Donderdagmiddag dacht ik het wel te redden om mee te gaan naar coyoteppe, een fort bij masaya. Natuurlijk een domme beslissing; na een wandeling van een kleine kilometer heuvelopwaarts in de felle zon, zweette ik me eigen dood en besloot mijn lichaam dat het te veel werk was ook nog eens te moeten koelen. Opzoek naar een briesje en schaduw en even een momentje genomen met een fles water. Vond het wel zonde om de rest niet te kunnen zien als ik er dan toch was, dus wel de gids gevolgd naar de oude cellen en geprobeerd wat van de uitleg mee te krijgen. Het enige wat ik eigenlijk heb onthouden, is dat ghost hunters er hebben gefilmd en dat we op youtube moesten zoeken. Wel echt vreselijk wat er daar aan martelgangen gebeurd is, dus zou me niks verbazen ;)
Vrijdagochtend vervolgens nog een laatste lesje gehad en aan het eind van de ochtend het spaanse certificaat gekregen. Toch weer een leuke toevoeging op je cv onder het kopje taalkennis.
Verder een megalading was weggebracht en daarna slap rondgehangen en een serietje gekeken (sorry mam, ik ben inmiddels al bij seizoen 2 met dr. Hart, zit je straks weer eenzaam voor de tv).
Vanochtend vervolgens mijn was opgehaald en wat boodschapjes gedaan. Mijn schone was kan zo mn backpack weer in voor de verhuizing van maandag, dus dat is wel fijn.
Straks gaan we eventjes naar de mercado en morgen staat er bruinbakken @ laguna de apoyo op het programma.
Jullie horen wel weer hoe het was.
xxx
-
23 Februari 2014 - 14:24
Willem En Carla:
Hoi Kelly!
Erg leuk om je belevenissen te lezen en gefeliciteerd met je certificaat.
We blijven je vanzelf volgen, succes met de volgende ervaring!
Lieve groet uit Derp,
Willem en Carla.
-
24 Februari 2014 - 20:50
Thom:
Hee Kelly!
Omdat ik zelf (toen nog) samen met Marjolein ook zo'n reisblog heb bijgehouden in Indonesië en Canada kon ik het niet laten om jouw avonturen ook te volgen hier. Natuurlijk zie ik ook wel het een en ander via Facebook voorbij komen maar dit is toch even leuker. Het is wel bijzonder naar te noemen dat je zo ziek bent geweest, maar daarentegen heb ik respect voor het feit dat je zoveel toch gewoon hebt geprobeerd! Je maakt dit tenslotte maar één keer op deze manier mee natuurlijk.
Verhaal van de vluchten, douane, films in het vliegtuig, nare zitplaatsen zonder uitzicht kwamen me akelig bekend voor. Naar Kuala Lumpur (13 uur...) was ook geen pretje toen.
Leuke verhalen, leuke belevenissen en een onwijze cultuurshock volgens mij. Een hele ervaring heb je erbij straks.
Enne, 90 van de 100. Man, ik ben hier inmiddels tevreden met een 6!
Ik wens je alle moois toe voor de komende tijd en zal dit reisblog in de gaten houden. Geniet ervan!
X Thom -
25 Februari 2014 - 13:30
Marielle :
Hahaha geweldig om te lezen over je cijfer!!
Gefeliciteerd met je certificaat en met een dikke 9!!! ;)
Gelukkig ben je weer een beetje opgeknapt
heel veel plezier nog en ben benieuwd naar de rest van al je verhalen!!
x marielle -
25 Februari 2014 - 22:01
Anneriet:
Hey Kelly!
Hoppa!!! in the pocket! lekker hooooooooor! gefeliciteerd.
Por lo que también puede leer esto! Mucha diversión allí! disfrutar de ella! y escribir mucho más! muy agradable.
I saludos -
01 Maart 2014 - 13:38
Ton En Josephine:
Hoi Kelly
wat een belevenissen allemaal, leuk om te lezen, minder van je ziek zijn en hopelijk knap je helemaal snel op. Ja de taal leer je het beste in de praktijk , knap gedaan en nu maar kletsen tegen die mensen. Je zult helemaal moeten afkikken als je weer thuis bent.
zullen we nog wel herkennen als je donker terug komt. Nou geniet maar van het warme weer, het is hier niet veel aan , regen, regen en nog eens regen. Enkele dag even een zonnetje maar die kan je tellen op een hand.
Doe maar nieuwe recepten op , als het lekker is wil ik ze graag hebben, weer eens iets anders dan zuurkool met worst.
De crosus vacantie is nu bijna voorbij en maandag begint het normale leven weer voor de schoolgangers.
Zo Kelly, zien uit naar je volgende verhaal van wat je allemaal mee maakt en hoe de bewoners zullen reageren op jou werkwijze. Succes en een dikke knuffel van ons allen.
xxxx Ton Joella Robin Josephine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
